Dinsdagochtend was Lidwina darling zoals gewoonlijk bij haar therapeut. Prisco Onvlee kon er niet aan wennen. Vijftig minuten bracht ze door met 'Ard'. Waarover moest ze het zo nodig met 'Ard' hebben? Onvlee, met zijn naderend einde, was toch zeker degene die zielzorg nodig had, wiens hand professioneel moest worden vastgehouden, al dan niet door 'Ard', en niet zijn kittige kerngezonde vrouwtje? Toen Lidwina thuis kwam, ze had de kou mee naar binnen genomen, zei ze: 'We hadden het over jou.' Onvlee, half betrapt in de mediaroom, had net op tijd de geschiedenis van zijn browser gewist en kwam nu quasi achteloos de living in gebanjerd. 'O, en wat zei Ard? Dat ik maar het beste zo snel mogelijk de pijp uit kon gaan, dat dat beter was voor jouw persoonlijke ontwikkeling?' 'Nee, dat zei hij niet, Pris.' Lidwina gooide haar handschoenen op de bank, in plaats van ze behoorlijk op te bergen. 'Ik heb hem verteld over ons. Hij had daar geen oordeel over. Ik ga niet naar hem toe om hem een oordeel te laten vellen over ons. Hij luistert alleen maar. Ik betaal hem om naar mij te luisteren.' 'Ik luister toch ook naar je? De hele dag. Gratis.' 'Dat is nou juist het probleem, Pris. Jij stelt de verkeerde vragen.' Onvlee raakte geïrriteerd. 'Wat voor vragen stelt Ard dan?' Lidwina had, tegen de huisregels in, haar jas weer eens over de stoelleuning gegooid. 'Waarom ik denk dat je zo hatelijk bent. Daar hebben we het over gehad. Waar jouw hatelijkheid vandaan komt.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn