Hulde

Margriet Heim

Heb je nog nieuws vraag ik aan mijn moeder die, hoe je ook wendt of keert, toch een soort nieuwscentrum is – ik moet de eerste moeder trouwens nog tegenkomen die géén nieuwscentrum is, maar mijn moeder is 24/7 aan het werk, 365.
'Jazeker!' glundert ze. 'Je nicht wordt geridderd!'
Welke wil ik weten want ik heb dankzij Rome nogal wat nichten. Neven ook trouwens, maar die zie ik voorlopig niet worden geridderd. De enige die tot nog toe is geridderd in mijn familie, in de orde van Oranje Nassau, was mijn grootvader Joop, maar die was dan ook een kwarteeuw verantwoordelijk voor de gasfabricage in Amsterdam-Zuid.
'Margriet Heim! Voor haar onderzoek naar verbeterde communicatie met kinderen en volwassenen die niet of nauwelijks spreken!'
Dat zijn twee nieuwtjes in één, want het was ook nieuws voor me dat Margriet Heim specialist is op dat gebied.
Complexe materie. Ik moet denken aan Merel, een andere nicht van mij, van de andere tak van de familie, een dochter van een nicht, dus een achternicht, met een zware handicap, die niet of nauwelijks tot spreken in staat is. Die kwam vroeger nog wel eens op visite. Dan sloeg ze met haar lange armen om zich heen, en maakte geluiden die soms wel op taalhandelingen leken maar vaker niet. Hoe ga je met die uitingen om?
Dankzij mijn geridderde nicht, die ook blogt, weet ik nu dat er een protocol bestaat dat de communicatie tussen mensen met een meervoudige beperking en hun omgeving, kan verbeteren. Beiden worden hierdoor, denk ik, weer een klein beetje meer uit hun isolement gehaald.

Naschrift: er was nog een nieuwtje. Bij Margriet Heim werd in 2018 longkanker geconstateerd en behandelingen sloegen niet aan. Op 3 april 2019, vlak voor haar vierenzestigste verjaardag, is ze overleden, een week later onder grote belangstelling in Pakhuis de Zwijger herdacht. Deze onvermoeibare single mom liet drie dochters en vier kleinkinderen na.