Een gevoel if there ever was one

Wolfgang Pauli op schoolgaande leeftijd. Ook een genie

Wie zijn gevoelens begrijpt, begrijpt zichzelf. Ik vermoed dat dit een levenslang project wordt. Pas wie tussen zes planken ligt, of in een urn zit, kan met enig recht zeggen dat hij zichzelf en zijn gevoelens begrijpt. (Over het begrijpen van de gevoelens van anderen wil ik het niet eens hebben.)

Bij mijn tweede kind had ik me voorgenomen me minder aan te trekken van het door hem behaalde niveau in het onderwijssysteem dat ook wel 'school' wordt genoemd. Of hij nu mavo, lavo of zavo zou gaan doen, ik zou evenveel van hem houden, en trouwens, wie weet welke skills er worden verlangd op de arbeidsmarkt van de toekomst? Voor hetzelfde geldt ziet Kikkerland het licht en krijgt hij een basisinkomen en mag hij de rest van zijn leven gaan gamen. Of hij daarvan gelukkig wordt, is een tweede, en daar beginnen, voor mij als vader, de zorgen.

Zo stelden Kletsmajoor, voorheen Kleine Leeuw, 11 jaar jong, en zijn moeder en ikzelf (wij zijn getrouwd, vandaar), ons achter de laptop op voor het zoom-gesprek met meester Grindr, voor het langverwachte Pre-advies. (Voor mensen die geen kinderen hebben: dit is het advies voorafgaand aan het schooladvies, op basis waarvan je vanaf groep 8 naar de middelbare wordt gestuurd.)

Hoe dat advies luidde? Het op een na hoogste. Dat vond ik teleurstellend, en mijn teleurstelling (een gevoel, if there ever was one) kwam ook naar buiten: hoezo niet het hoogste? zei ik. Hij doet het toch hartstikke goed? Hij is toch een fantastische leerling? Goed, wij zien ook wel dat hij soms wat slordig en lui kan zijn, maar voor de rest: geniaal.

Het kwam er nogal, nou ja emotioneel, uit.

Waar was mijn voorgenomen zen-houding ten aanzien van de schoolprestaties van De Jongen van wie ik Altijd zou Houden, Wat er ook Gebeurt?

Ik dacht aan mijn gedrag langs de lijn van het voetbalveld. Het spel kan mij gestolen worden, en ik weet als geen ander dat het om de lol gaat en niet om de score, en toch hoor ik mezelf semi-hysterisch mijn kinderen aanmoedigen en pijn in mijn hart bij een gemiste kans.

Voor wie er nog aan twijfelde, een kind is een verlengstuk van jezelf. Wie niet inzet op het hoogste voor zijn kind, doet niet alleen hem of haar maar ook zichzelf tekort.