Ik had een Russische vertaling nodig. Nee, dit zeg ik verkeerd: ik had iemand nodig die een document, een brief eigenlijk, wilde vertalen naar het Russisch. Dan denk je eerst: hoezo heb ik iemand nodig, ik heb n i e m a n d nodig, ik kan alles ZELF , want ik heb toch Google Translate? Nieuwe Vriend P. had opgeschept hoe hij door China reisde en telkens als hij een Chinees tegenkwam, hetgeen in dat land nogal eens voorkomt, zijn telefoon in de lucht hield, tussen hemzelf en de Chinees in, en begon te praten, in het Nederlands (of misschien toch in het Engels), en dat vervolgens, in 0,07 seconden of daaromtrent, een Chinese vertaling uit de telefoon rolde. De Chinees gaf antwoord in zijn telefoon, en prompt rolde een voor Nieuwe Vriend P. begrijpelijke zin er weer uit. Schitterend, behalve voor tolk-vertalers. Schitterend ook, nu ik erover nadenk, dat de mogelijkheid bestaat dat beiden zich in een Chinese Kamer bevinden (zie voor dat filosofische probleem
hier) en niets van elkaar begrijpen. Maar dat maakt dus niets uit, want er vond, kennelijk zinvolle, hoewel ik daar niet over heb doorgevraagd, communicatie plaats. Maak daarvan: geen handgemeen.
Goed, mijn Russische brief kwam vandaag eindelijk af, nadat ik het ding had voorgelegd aan een half Russische vriendin, die het ding weer voorlegde aan haar Russisch Nederlandse moeder, en haar man, die slavist is, bemoeide er zich ook mee. De Russische brief kwam terug met de opmerking dat Google Translate er een rommeltje van had gemaakt. Dat vreesde ik al; hence de hulpvraag. Maar hoe ging ik
deze vertaling beoordelen? Juist, door hem door Google Translate te halen. Verhip, nu kwam vrijwel ongewijzigd het origineel eruit, waaruit ik afleid dat het een erg goede vertaling is – met dien verstande dat mijn voornaam óók was vertaald. In 'Victor'. En ik maar denken dat Viktor Russisch was.
