International man of mystery
Hij is kapitein op een enorm motorjacht van een Russische familie. 'Ze bellen me op en zeggen: kom ons daar en daar oppikken, dan gaan we een stukje varen. En dan doe ik dat.' Momenteel is hij een jaar betaald vrijaf in afwachting van een nieuw, nog groter jacht, dat de Russen laten bouwen in Engeland. Zijn vader woont in Kaapstad, zijn moeder in Tel Aviv, dus Tel Aviv noemt hij dan voor het gemak thuis. (Thuis is waar je moeder is.) Hij heeft een stukje grond gekocht in Zuid-India, waarop hij eigenhandig een huis heeft gebouwd. Hij werkt daar als yogaleraar. 'Ik probeer vier, vijf maanden per jaar in India te zijn om mezelf op te laden. Het leven is daar heerlijk en kost bijna niets.' Hij heeft ook nog een kippenboerderij op Cyprus, maar dat is meer een investering, daar hoeft hij niet bij te zijn. En nu is hij dus even in Amsterdam, om een scheepje, dat hier nog lag, uit de mottenballen te halen. 'Amsterdam is een rare plek aan het worden... Ik bestelde koffie in een coffeebar, en toen ik wilde afrekenen, zei de verkoopster: we nemen geen cash. Creditcard dan? Ook niet. Alleen pin. Ik had geen pin. De verkoopster pakt me mijn koffie af en gooit de kop leeg in de gootsteen.' Ik heb de klacht eerder gehoord, van Amerikanen. Wellicht loopt men hier te lande iets te hard van stapel met digitaal betalen. Hoe zit het met de liefde? Zoals het zeelui betaamt heeft onze kapitein in elk stadje een ander schatje. Weten ze van elkaar? 'Als ik bij de een ben, ben ik eerlijk, als ik bij de ander ben, ben ik eerlijk. Dat is voor mij genoeg eerlijkheid.' Je bent een international man of mystery, zeg ik. Dat vindt hij leuk om te horen. 'Vooral dat mystery-gedeelte.'