8. De vraag naar de vader

Het kind studeerde twee jaar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Het kwam elk weekend thuis, maar dit weekend was anders, want het had al op de terugweg van het station aangegeven dat het wilde praten. Volgens de weduwe had hij gedronken. Jikke had nog nooit gepraat. De weduwe had nog nooit met Jikke gepraat. Ja, natuurlijk had de weduwe met Jikke gepraat, maar nog nooit over iets wezenlijks. De vraag naar de moeder had hij al lang geleden beantwoord, zij het incorrect, maar de vraag naar de vader was altijd vaag gebleven. En nu wilde het kind, de student, het over zijn oorsprong hebben. Jikke was twintig. Een mooie leeftijd voor de waarheid, vond hijzelf. Niet dat hij zijn mede-economiestudenten en -corpsleden – net zoals Hidde was Jikke lid van Vindiquat, het meest bezopen corps van Nederland – had hoeven consulteren. Niemand had hem hoeven aanmoedigen. Jikke had geen aanmoediging nodig om zijn moeder te benaderen om te praten. Alcohol was genoeg aanmoediging geweest. In de auto naar de boerderij draaide hij de radio uit en keek zijn moeder aan. Gelukkig hoefde de moeder haar geadopteerde zoon niet in de ogen te kijken, ze hield haar blik op de verlaten landweg. 'Ik eis dat je me alles vertelt. Alles. Ik eis dat je geen detail overslaat. Ik heb er recht op.' Zijn moeder vertrok geen spier. Stel dat ik je alles vertel, had zij gezegd, terwijl ze de auto parkeerde voor de boerderij. 'Wat ga je met die kennis doen?' 'Dat bepaal ik als het zover is.' Hij stapte uit, sloeg de portier hard achter zich dicht en sjokte naar de slaapkamer die hij sinds jaar en dag met haar deelde.

3 opmerkingen:

  1. Een schrijver kan niet alleen niet zonder redacteur, een schrijver kan ook niet zonder eindredacteur.
    Een schrijver denkt in zijn eentje in zijn schrijvershutje alles alleen af te kunnen, maar dat kan de schrijver niet. Daar zit dan ook wel weer iets troostends in: de schrijver zit in zijn eentje in zijn schrijvershutje maar weet zich omgeven door hulptroepen (voor het grootste gedeelte lezers geheten).

    Hier komt een eindredacteur te hulp: is moeder's auto bewust uitgerust met een deurwachter in plaats van een autodeur? Zo niet, dan moet Jikke het portier achter zich hebben dichtgeslagen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het interesseert me niet echt in wiens functiebeschrijving het staat om op lidwoorden te letten. Ik word meer getriggerd door de vraag waarom iemand een (!)portier hard dichtslaat om vervolgens te gaan sjokken. Stampvoeten, rennen of wegbenen lijkt hier logischer.
    En verder vraag ik me af waarom het corps te groningen het meest bezopen is, mooie uitdrukking overigens.
    Die gedeelde slaapkamer, dat is een hele aparte wening.
    Korom, redenen genoeg om hier te blijven rondsurfen, zeker als er ook antwoorden komen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. wening moet zijn wending, ik zal de volgende keer mijn reactie door een redacteur laten lezen.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn