Ah ah ah ah ah ah ah oh superman ah ah ah ah ah ah ah. Ik haal mijn telefoon uit mijn broekzak. Het is mijn vrouw – deelgenote aan mijn afwezigheid. 'Jaaaaaaaaaaaaa?' 'Nou je kunt ook wel eens wat aardiger opnemen. Ben je chagrijnig of zo.' 'Niet echt. Ik voel me uitstekend. Ik heb me nog nooit zo goed gevoeld.' 'Dus de sabbatical werkt?' 'De sabbatical werkt fantastisch. Boven verwachtingen.' 'Mis je me?' 'Schat, elke vezel in mijn lijf mist je, elke bloedcel, elk haarvat...' 'Ja ja. Ben je al in St. Tropez naar de jachten gaan kijken?' 'Ze zijn groter dan dertig jaar geleden. Ongeveer drie keer zo groot. Ze zijn nu zo groot dat ze niet meer in het haventje passen, wat volgens mij niet de bedoeling kan zijn. Een boot heet My Little Violet. Een monsterlijk gevaarte.' 'Met personeel in het wit?' 'Met personeel in 't wit. En schaarsgeklede dekschrobbers.' 'En het jacht van de puissant rijke cliënt, ligt dat er ook bij?' 'Het Narrenschip bedoel je? Ligt ergens achteraf, op de derde loopplank links. Ziet geen hond. Enfin, wie puissant rijk is in Nederland is hier een puissant arme stakker, vergeet dat niet.' Eternité, zie ik, is verdwenen naar de keuken; kaal + snor staat op en houdt een redevoering. Mooi, denk ik, die Fransen. Die weten nog wat levenskunst is. Of zijn het Duitsers? 'Nou, leuk dat je even informeert hoe het hier gaat.' 'Hoe gaat het daar?' 'Ik mis je.' 'Missen is goed, verlangen is goed. Er wordt te weinig verlangd in deze wereld. We raken het vermogen kwijt te verlangen.' 'Tristan, jij verlangt naar verlangen, maar verlang je ook naar mij?' 'Ik waarschuw je dat de battterij van mijn telefoon bijna op is.' 'Ja, ja. En de villa, bevalt die? Is het een goede deal? Wat ben je nu aan het doen? Ik wou dat ik bij je was. Hier regent 't. Al dagen. Het lijkt of het nooit iets anders gedaan heeft.' 'Ik zit in de tuin.' 'En?' 'En wat? Is dat niet genoeg?'
Fractal art by Vicky.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn