Ode aan de postbode

Elke dag met een pakje op pad
Omdat de brieven op zijn
Hij drukt in z'n appje op start
Zo houdt de Post hem klein

Ik schrijf een ode aan de postbode
Omdat die er nog niet is
In tegendeel tot eentje aan de doden
Of een ode aan vergiffenis

Daar gaat ie kijk maar oma
In z'n oranje apepakkie
Je hebt vlugge je hebt slome
Sommige slepen als 'n slakkie

Je hebt er ook die post jatten
Een beetje maar niet hele sloten
Je hebt er dan weer die gaan ratten
En die 't voor de rest verkloten

Maar de bode mevrouw is geen rode
Hij ziet slechts geel blauw of paars
Soms vergeet hij ineens de code
En lapt ie de principles aan z'n laars

Maar deze ode dreigt te ontsporen
Terug naar de rechtgeaarde
Hardwerkende nooit balorige
Soms gladgeschoren dan wel bebaarde

Kalme intelligente belezen
Mans- en soms ook wel vrouwspersoon
Die nooit en te nimmer loopt te kezen
En noest arbeidt voor bijna niets en heel alone