'Wat ik niet begrijp,' fluisterde Radek Z. in het poezelige meisjesoor van Jitka met wie hij nu zo'n anderhalf uur in een hemelbed met uitzicht op een indrukwekkend glas-in-loodraam lag te foezelen, zoals de life coach had verordonneerd, 'is wat je probeert te bereiken.' 'Lieve Radek,' fluisterde Jitka terug. 'Wat begrijp je er niet aan? Zo moeilijk is het toch niet?' 'Nou, wat wil je dat je echtgenoot doet, als hij thuiskomt – als hij thuiskomt, want hij had allang thuis moeten zijn, toch?' In het 'toch' klonk de veelzeggende hoop door, dat de man van de life coach voor altijd weg zou blijven, misschien zelfs niet zou blijken te bestaan. Jitka streek Radek over zijn gladgeschoren schedel, die enkele scherpe bobbels, maar geen wonden, vertoonde, en zei: 'Wees niet ongerust. Honza komt zeker. Waarom zou hij niet komen? Als hij zegt dat hij komt, komt hij, alleen weet je nooit precies wanneer. Heb je nog belangrijke afspraken vanavond, lieve Radek, voormalige fondsenwerver van de Karelsbrug?' Jitka slaakte een gemeen lachje om haar eigen vileine vraag. 'Vanavond niet,' zei hij, bijna onhoorbaar. 'Maar daar gaat het niet om, je beantwoordt mijn vraag niet. Ik kan hier de hele avond en nacht met jou doorbrengen, als jij dat wilt, en ook op jouw voorwaarden; pieken doe ik wel in mijn eigen tijd. Maar moet ik mij zorgen maken om Honza's reactie' – Radek slikte toen hij de naam van Jitka's echtgenoot voor het eerst hardop uitsprak – 'of denk je dat hij jouw bedoelingen, welke die ook mogen zijn, tamelijk snel doorziet en kan waarderen?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn