Terwijl Radek zich te goed deed aan de ryzlink en trdelnik, stak Jitka een verse ultralange sigaret in haar snuitje, en schonk een glas voor zichzelf in. Nu pas viel het hem op dat zij haar outfit had verwisseld voor wat waarschijnlijk moest worden omschreven als klassieke lingerie. Laat-communistische lingerie. Lingerie die leek uit te stralen dat het communistische bewind op zijn einde liep, en dat een lieve, besnorde filosoof-koning het land ging klaarmaken voor hard rock en vrije markt. 'Lieve Radek,' sprak Jitka, terwijl ze zijn schouders masseerde, 'het enige wat je hoeft te doen is met me naar bed gaan. Foezelen. De suggestie wekken. Meer niet. Je hoeft niet te penetreren, laat staan te pieken. Liever niet zelfs. Is dat zo moeilijk? Ik dacht het niet, maar ik kan me vergissen. Ik kan niet in jouw kaalgeschoren schedel kijken. Weet ik wat jij begeert. Je ziet eruit als een homo. Ben je een homo? Niet dat dat me iets uitmaakt. Misschien is het zelfs wel verkieslijk als je homo bent. Ik bedoel voor de afhandeling van onze transactie. Ja, laten we, for all intents and purposes, volhouden dat je homo bent.' Het was Radek opgevallen dat hij, toen Jitka zijn badjas had opengeslagen om hem te inspecteren, geen enkele seksuele neigingen voelde opkomen, en ook nu zij het voorstel voor een suggestieve vrijage had gedaan, een voorstel waar menige Tsjech, gelet op de coördinaten van de life coach, een moord voor zou doen, zat hij er nogal, laten we zeggen, professoraal bij. Misschien was het de trdelnik. Misschien was het de ryzlink, maar hij voelde zich satisfait, zoals de Fransen dat noemden. Misschien was hij zelfs gelukkig, aangezien hij zich nog nooit zo schoon en voldaan had gevoeld. Elke suggestie, zelfs een seksuele, kon hier alleen maar aan afdoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn