Toen Radek Z. uit de douche kwam, geknipt, gewassen & geschoren, week als een pasgeboren baby, klonk Bebel Gilberto uit de luidsprekers en zat Jitka, het haar opgestoken, aan het hoofd van de houten keukentafel gebogen over een iPad. Het flauwe schijnsel van het beeldscherm op haar koele, uitdrukkingsloze gezicht maakte de life coach bepaald niet aantrekkelijker; misschien lag het ook aan haar paardenstaart. Met de vingertoppen van een hand wuifde ze ongeduldig de teksten en beelden weg die de iPad haar voorschotelde. Radek schraapte zijn keel om haar aandacht te trekken. Jitka keek op, kwam barrevoets op hem afgelopen, zonder hoge hakken leek ze ineens veel kleiner, opende de Kafka-badjas en bestudeerde zijn lichaam zoals je de inhoud van een ijskast bestudeert. 'Heel goed, Radek. Heel goed.' Knikkend naar zijn schaamstreek zei ze: 'Ik zie dat je het scheren grondig hebt aangepakt. Dat spreekt me aan. Er is veel voor te zeggen om alle lichaamsbeharing met wortel en tak uit te roeien met behulp van agressieve Moldavische wax, maar dat kan wachten.' Radek keek haar recht in de ogen aan, stak zijn tong uit en bewoog zijn oogleden overdreven op en neer. 'Ha! Je wenkbrauwen hadden niet gehoeven, lieve Radek, maar niet getreurd, die groeien zo weer aan.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn