13. Permanent tuckshop

Als Ludowitz een vlakvark tegenkomt, dat er flink de pas inhoudt, besluit hij achter hem aan te gaan. Liever de escort van een zwijn, dan helemaal geen escort, denkt hij. In de township, cq. informal settlement, kan alles en iedereen een Buchhandler uit de Witbooistraat tot escort dienen. Het totale gebrek aan twijfel als hij links en rechts afslaat, de ferme tred op de vage paadjes tussen de donkere hutten door, geeft Ludowitz het gevoel dat dit vlakvark precies weet waar hij mee bezig is en waar hij naar toe moet, maar na een drie kwartier durende achtervolging komt hij bij een permanent tuckshop uit, een lokale convenience store, die hij, denkt hij, eerder heeft gezien, al lijken alle tuckshops hier op elkaar. Het zijn provisorische winkels, winkels die vandaag lijken te zijn begonnen, en morgen misschien al niet meer bestaan. Permanent in de township is hooguit de township zelf. Het is koud geworden. Ludowitz kijkt op zijn ouderwetse Handy. Nog steeds geen bereik, hoewel hij de ene na de andere palmboom is gepasseerd waarin een zendmast schuilt, zoals Otomandu hem trots vertelde op weg naar het diner in zijn ouderlijk huis, toen de sfeer nog gemoedelijk, nee zelfs uitgelaten was. Dat moeten zendmasten zijn van een andere telefoonmaatschappij, maar daar wil hij vanaf wezen. Vreemd dat Ludowitz niet bang is. Hij zou bang moeten zijn. Heel Swakopmund is een vesting tegen het geboefte uit de township. De township is de enige plek waar geen hoge muren met prikkeldraad, beveiligingscamera's en herdershonden rondom percelen staan. Ludowitz is niet bang omdat hij geen bezittingen heeft, en in kleren rondloopt van begin jaren tachtig. Het enige wat hij bij zich heeft is zijn Handy, maar die mogen ze hebben, dan heeft hij een reden om van Magda een nieuwe te eisen, en een verfomfaaide, zo goed als lege, kinderportemonnee, waar hij allang afstand van had moeten doen. Hij had niets bij zich, behalve die bundel van Lichtenberg, maar die ligt nu in Otomandu's toilet. Wat was het dat Otomandu in zulke toorn deed ontsteken? Wat is er mis met het aforisme, volgens welk de wereld zich mag verheugen in, per saldo, meer vreugde dan leed?