Kerstverhaal #3

William F. Buckley interviewt Hefner in 1966. Let op het tongetje van Buckley.


Dit jaar schreef ik mijn derde kerstverhaal* en omdat de premisse niet van actualiteit was ontbloot (Hugh Hefner die op zijn sterfbed nog gauw tot de islam bekeert 'om geen maagd mis te lopen'), dacht ik: misschien heeft een krant of tijdschrift er wel belangstelling voor. Dat viel tegen. Het Parool, toch een krant die vorig jaar een kerstverhaal van James Worthy publiceerde, – een slecht kerstverhaal, maar toch – had er geen zin in. De Correspondent zei: wij houden ons bij de feiten. Maar  n a t u u r l i j k  hou je je bij de feiten, dacht ik, maar dat wil toch niet zeggen dat je af en toe (1 x per jaar!) je lezers mag tracteren op fictie? Het zou wat! Enfin, HP/de Tijd had er wel oren naar, maar The Post Online was net iets sneller. The Post wat? Is dat niet eh... een alt right website, een fabrikant van vreemdelingenhaat, een PVV-uithangbord, een gevaar m.a.w. voor de democracie? kneejerkten mijn politiek correcte vrienden (toegegeven, dat zijn er niet veel). Ik wist van nix. Het enige dat ik wist, was dat The Post Online vorig jaar de moeite had genomen Dagboek van een postbode serieus te bespreken (in plaats van een makkelijk intevjoetje met de auteur).
'Wat schuift zoiets,' wilde ik nog wel weten van de redactie (om de markt voor kerstverhalen niet te versjteren). Bert Brussen antwoordde dat hij helemaal geen budget had, maar dat ie voor mij wel een kleine uitzondering wou maken, mits ik mijn nota in het nieuwe jaar wilde sturen. Ik werd daar warm van. Net zo warm als ik hoop dat u wordt, lezer, van Hefs hiernamaals.

*dus het kan met recht een afwijking worden genoemd. Mijn eerste kerstverhaal, 'De Vlaamse Reus', over een dakloze die troost zoekt bij een groot konijn dat hij steelt uit de kinderboerderij, verscheen in Het Groot Kerstverhalen Boek. Vorig jaar was mijn kerstverhaal getiteld 'Heroïne', over een arts die bezoek krijgt van ongewenste vreemdelingen, en dat kwam uit in Playboy. Misschien dat mijn gedachten hierom iets langer verbleven bij de dood van de oprichter deszelven. Overigens was dat blad thans niet genegen tot publicatie van 'Hefs hiernamaals', evenmin als Esquire, dat tegenwoordig trouwens ook aan veilig bloot doet, maar dit terzijde.