Onvoorstelbaar, maar ze kwamen achter me aan, die twee lui, de ene met het warrige haar nog wat gretiger dan die net naar de kapper was geweest. Over de hekken, door de tuintjes, of beter gezegd: door de troeperige platjes die dienst doen als stortplaats, want we zijn nog altijd in de stad. Toen we bij mijn platje kwamen stuitten we op twee felrode pumps, een leren broek, een zwarte voile, make up spullen, en een stripje Lovegra. Allemaal achteloos gedumpt. Die ene met het warrige haar zat meteen zijn tengels aan het stripje. 'Antidepressiva?' 'Viagra voor vrouwen,' wist hij die net naar de kapper was geweest. 'Is dat niet hetzelfde?' Het tweetal grijnsde. Meteen wist ik: deze shit is van Chocque. Geen twijfel mogelijk. Ze had weer eens wat uitgeprobeerd. Wat? Dat viel te bezien. Maar dat het mislukt was, stond buiten kijf. Dat het niet was wat ze ervan verwacht had, eveneens. 'Degene die dit hier heeft neergegooid is ergens helemaal klaar mede,' sprak die met het warrige haar. 'Met de liefde, wellicht?' sprak die net naar de kapper was geweest. Hoe naïef kan een mens zijn? had ik willen uitroepen, maar terwijl we gedriëen de klim omhoog waagden naar het balkon, dacht ik: de naïveteit van deze twee mannen is een blessing in disguise.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Wat fijn dat jullie er zijn