Mocht ik ooit mijn eigen brug hebben,
zal er iemand afspringen?
Zal die persoon de sprong overleven?
Zal die naar de kant zwemmen of door een binnenvaartschip opgepikt worden,
of worden gered door een voorbijganger met een hond die in het water duikt,
– niet die hond maar die voorbijganger –,
met haar kleren aan en denkt
ik had mijn kleren uit moeten trekken?
Zal die persoon denken weer niet gelukt,
ik zal mij moeten bezinnen
op drastischere, minder publieke methodes?
Er zal geen Viktor Frölkebrug komen.
En al zou hij er zijn,
ik ben er niet meer.
