Spektakel in de Wouwermanstraat

In de file voor het stoplicht bij het Concertgebouw grijp ik maar weer eens naar mijn, eh, telefoon. Niet om te appen. Heb geen app, al jaren niet en bevalt mij uitstekend; anderen minder. Nee, geloof het of niet, ik poogde enkele dichtregels die me te binnen schoten voor het nageslacht te behouden.
Langszij verschijnt een motoragent. Hij gebaart dat ik hem moet volgen (ik hoef niet te stoppen middels het STOP bordje achterop want ik stopte al. Met alles.) Ik duw mijn telefoon in mijn kruis en volg gedwee. Ik kan moeilijk, à la Dukes of Hazzard op twee wielen rechts de De Lairessestraat in schieten, daarvoor ontbreekt mij de power (en de guts).
Motoragent gebaart naar rechts, de Wouwermanstraat in. Motoragent stapt af – baardje, zonnenbril, dit begint op Cops te lijken – en vraagt om rijbewijs en kenteken. Met hartkloppingen zoek ik in mijn beursje naar mijn rijbewijs en denk: heb ik wel mijn kentekenbewijs bij me? Mijn kentekenbewijs!
Motoragent neemt genoegen met mijn roze kaartje en steekt hem in zijn eh, nee. Hij houdt hem voor zich en tikt de gegevens over op zijn telefoon. Grondig zijn, natuurlijk. Ik kan niets anders dan ach'en en weeën, zuchten en verontwaardigd op het stuur kloppen. Een oudere man passeert, een echte Oudzuider, misschien was hij ook wel bij Nabucco, we kijken elkaar hoofdschuddend aan, we begrijpen elkaar. Geboeide schoolkinderen verzamelen zich. Spektakel in de Wouwermanstraat.
'U krijgt hoe dan ook een proces verbaal... Wilt u nog iets verklaren – hoeft niet,' zegt Motoragent.
'Ja. Dat ik stilstond. Voor het stoplicht.'
'O, dus u wilt liegen.'
Nee, denk ik, maar ik wil jou ook niet je overijverige zin geven. We weten allemaal waar overijver vroeg of laat toe kan leiden. Liever lui dan overijverig, als het aan mij ligt.
'Wat voor telefoon hebt u?'
Wat doet dat er nou toe?
Hij geeft me mijn roze kaartje terug. 'Nou, prettige dag nog hè.'
'U ook,' weet ik er tot mijn verbazing uit te persen.
Als het proces verbaal binnen is, ga ik hem aanvechten en als ik verlies, ga ik een dag of twee brommen. Ik verheug me nu al op.