Het idee was: koude voeten, en alweer, mezelf kietelen.

Image result for neck pillow artwork
Alex Vietti


De tweede 'leg' van de 'itinerary' van de micro-tournee van de Veelgevraagde Rietblazer die ik chauffeerde, zou voeren van Brussel naar Bremen, een tocht van een paar uur, des nachts af te leggen. Dat nachtelijke rijden was trouwens de rode lap waarop mijn huis- en kantoorgenoot zo fel had gereageerd, aangezien zij weet, en ik ook wel, dat ik bij weinig zicht de neiging heb weg te dommelen achter het stuur.
Het werd dus Geraardsbergen naar Osnabrück, want, zo bleek bij nadere bestudering van de kaart, daar stopte de trein die mij terug naar Amsterdam zou brengen óók, en dat scheelde toch weer een uur of wat.
Plotseling hadden we tijd  o v e r  in plaats van tekort. Wat te doen?
Terwijl mijn opdrachtgever in de kroeg napraatte met wat Vlaamse cats probeerde ik te slapen in de passagiersstoel met een stoffen tas over mijn gezicht tegen de felle pleinlichten. Ik kan nergens slapen, dus ook niet in een auto; noem het rusten. Rusten is ook een vorm van het leven uitzetten. Ineens klopte mijn opdrachtgever tegen het raam. Giechelend schoof ik achter het stuur. Hij draaide de stoel helemaal naar achter, stopte een nekkussen onder zijn hoofd en viel prompt in een diepe slaap, waar hij om de zoveel kilometer uit ontwaakte door zijn eigen gesnurk. Ook zoiets: jezelf wakker snurken. Not a pretty sight. Not a pretty sound, either.
Ondertussen moest ik zien wakker te blijven. Koffie en cola en koekjes binnen handbereik. De radio zacht aan, maar hard genoeg om mijn gehoorcentrum te kietelen. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen uitgetrokken. Het idee was: koude voeten, en alweer, mezelf kietelen.
Af en toe dommelde ik toch in. Dat zijn spannende momenten. Je weet niet dat je indommelt, dat punt gaat logischerwijs ongemarkeerd voorbij. Je schrikt op als je al half van de baan bent.
Het is goed afgelopen, ik heb ons in de vroege ochtend veilig afgeleverd op Hauptbahnhof Osnabrück.
Ten afscheid hoorde ik mezelf tegen mijn gesprekspartner sinds '83 zeggen: 'Volgende keer chauffeer jij mij.'




2 opmerkingen:

  1. Mijn ervaringstip om het dommelen te voorkomen (naast het nuttigen van de dubbele espresso's benutten voor een pitstop): red bull.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ga je daar niet heel hard van rijden?

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn