Misschien toch een puntje



'Bas Heijne is toch zo boos op Thierry!' gilt mijn moeder over de telefoon. 'Het ene na het andere stuk schrijft hij in de krant. Dat dat toch echt niet kan. Hoe het mogelijk is dat er zoveel mensen achter zo'n arrogante kwal aanlopen... Interessant hoor.'
Ik lag vannacht wakker omdat ik misschien toch wat overspannen had geschreven dat Thierry voortborduurt op hetzelfde gedachtengoed als Breivik en Brendan (als je die namen alleen zo ziet, zou je denken dat het over GTST gaat).
'Thierry is gefrustreerd omdat hij geen hoogleraar in Leiden mocht worden,' wist een vriendin. 'En hij werd woest toen die post bezet werd door een vrouw.'
Frustratie is van alle mensen; het gaat erom hoe met die frustratie om te gaan. Dat is de ware opdracht van het leven.
Een andere vraag die door mijn hoofd speelde was deze: als we in het gelukkigste land ter wereld leven (de scandies daargelaten), waar maakt Thierry-baby zich dan zo druk over? Ik schreef het al: hij is een exponent van dezelfde decadentie die hij in zijn speeches verfoeit.
Maar wacht even, heeft hij misschien niet  t o c h  een  b e e t j e  gelijk? Betreur ik stiekem niet ook, op dezelfde wijze als bijvoorbeeld Knausgård, de Totale Uitverkoop van Onze Kultuur? Wil ik niet óók een nixit voor mijn kinderen? Ben ik niet óók stiekem of niet zo stiekem 'trotsch' – nooit gedacht dat ik dat woord in verband met politiek ooit zou gebruiken – op Kakland? Ja, maar om een andere reden dan Beau-dead. Ik ben trots als ik door het OLVG loop en een fantastisch diverse groep mensen vreedzaam en zelfs opgewekt met elkaar bezig zie, terwijl een deel van hen nota bene ziek is of zou moeten zijn. Ik heb altijd Wilders willen uitnodigen een middagje door het OLVG te lopen, maar nu breid ik mijn uitnodiging uit naar Thierry. Kom eens kijken, Thierry baby, hoe mooi dat menselijk mozaïek eruit ziet! Die ontwikkeling zou je toch niet echt zere neus  t e r u g  willen draaien?
Toen ik gister nietsvermoedend in Den Haag langs bovenstaand monstrueus gebouw liep, ik had 't nog niet eerder gezien, dacht ik: onze doctor in de grensbewaking heeft  w e l l i c h t  een puntje met zijn tirade tegen moderne architectuur.

3 opmerkingen:

  1. Zo zie ik (niet in functie) het:
    1. Het zal de frustro-narcist (Hitler, Fortuyn, Trump, Baudet, boze buurman) worst wezen hoe en op wie hij zijn narcistische frustraties botviert - als ie maar kan botvieren. Interesse in het o zo menselijke mozaïek in het OLVG ontbreekt hem ten ene male. Zijn zucht naar boreale tijden is niet doorvoeld maar pose.
    2. Voor de gefrustreerde narcist-politicus zijn deplorables de eenvoudigste doelgroep om voor het karretje te spannen waarmee hij zijn eigen frustraties probeert te bestrijden. De geschiedenis leert dat dit gevaar kan opleveren.
    3. De frustro-narcist verdient (naast onze heimelijke fascinatie) onze walging, bestrijding en ontmaskering.
    4. De voor diens karretje gespannen achtergestelde verdient daarentegen onze compassie en ondersteuning. Want juist die misleide deplorable is in een geglobaliseerde wereld het kind van de rekening van migratie en klimaatbestrijding.
    5. Een waarachtige elite ontmaskert de gefrustreerde narcist-politicus als misbruiker van politieke vraagstukken en achtergestelden.
    6. Een waarachtige elite en een solidaire middenklasse vormen een schild voor de klappen die deplorables krijgen als gevolg van onze geglobaliseerde wereld met haar migratiestromen en klimaatverandering.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lekker op stoom, Walt. Maar het ging me hier even om zijn tirade tegen de moderne architectuur, die ik in zijn algemeenheid niet onderschrijf, maar in het geval van het Internationaal Strafhof (een gebouw dat ik nog niet eerder had gezien), toch bevestigd zag.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn