Jan is dood



De dood kwam zo dichtbij zaterdag dat mijn door de dood geobsedeerde dochter er hevig van onder de indruk was, en ik ook wel, moet ik zeggen.
's Middags was de dochter van bovenbuurman Jan, een kleine, pezige, doktersschuwe weduwnaar van rond de tachtig, in paniek naar me toe gekomen: 'Volgens mij is pa dood!' Ze had 112 aan de lijn en duwde mij de telefoon in de hand. Ik stelde me voor. 'Wilt u even gaan kijken of hij echt dood is?' vroeg de vrouw aan de lijn, 'dan weten we wat voor hulp we moeten sturen.' Een redelijke vraag. Ik ging de trap op, toch wel met lood in de schoenen, maar ook met de tinteling van drama in het hoofd. Ik had deze jobstijding al veel eerder verwacht, eigenlijk al na het overlijden van zijn vrouw, een paar jaar geleden, maar Jan had niet alleen mij verrast met zijn talent om voor zichzelf te zorgen en er iets van te maken. Maar hij at weinig, en rookte des te meer.
In zijn slaapkamer, die precies boven de onze ligt, vind ik hem in bed, vergrijsd, versteend en in foetushouding, onder een dekentje met LOVE erop. Zijn ogen staan nog een heel klein beetje open. Zijn ene hand op het hoofdkussen heeft nog het meeste weg van een kraaienpoot.
'Hij is dood,' zeg ik tegen de vrouw van 112.
'Weet u het zeker,' vraagt ze.
'Ik heb zelden iemand gezien die zo dood was.'
Beneden breng ik verslag uit aan mijn vijfjarige, die in huilen uitbarst. 'Ik vind het zo zielig voor Jan!' snikt ze.
Ik probeer uit te leggen dat het niet zozeer zielig is voor de dode, als wel voor de nabestaanden, want die gaan de dode missen, maar daar heeft zij niks aan. 'Ik ga hem ook missen... !' Ik probeer haar te troosten. 'Maar hoe kan dat dan, dat hij ineens dood is?' gaat ze verder.
Ik probeer uit te leggen dat een mensenleven soms op is, zoals een batterij op kan gaan, en dat het leven dan voorbij is. Een armzalige uitleg, besef ik, maar ik weet zo gauw niets beters.
Eigenlijk is de dood even raadselachtig als het leven.
Als de tranen zijn gedroogd, maakt ze een tekening voor hem.

3 opmerkingen:

  1. Mooi, die dochter van je.
    Maar nu eens een vraag voor haar: daar rechtsonder op haar tekening, is dat Jan die per ufo ten hemel gaat varen? Of ligt ie daar nog in het grasomzoomde crematorium?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik geloof dat het hier om een alternatief kistje gaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Met een luchtkoker - want met de dood mag het leven niet eindigen, akkoord.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn