28. Pijnstillers (slot)



Inderdaad: aan die titelloze geschiedenis (wie er een weet, melde zich) moest maar eens een eind komen. Men kon niet blijven rekken, actiescènes aan elkaar plakken, ontknopingen uitstellen, brokjes informatie nieuw en oud rondstrooien, ook al heette dit schrijven. Zeker, een verhaal dat zich elke dag stukje bij beetje ontrolde was  b i j n a  even verrassend voor de auteur als voor de lecteur, maar hoe zat het met de clou? Was alles één groot complot? Nee, die fijne boodschap kon niet worden afgegeven. Het ware 'leuk' geweest als Into M. Geniets kapitaalkracht fictief of illegaal bleek te zijn geweest, maar dat was zij niet.
Er werd een beroep op gedaan door de advocaat die namens Bettina een schadeclaim indiende (de Katalla was total loss en de verzekering weigerde uit te keren). Dat 'staartje' werd tamelijk onverkwikkelijk, Enna's vriendschap met Bettina kwam erdoor onder druk te staan. Geniet was helemaal niet te beroerd om een en ander te vergoeden, zij het niet de 1,75 miljoen die Bettina's advocaat in gedachten had, waarvan vier ton wegens emotionele schade; hij dacht meer aan de helft.
'Ik mocht blij zijn dat ik nog leefde.' Dat zei Geniet niet, dat zei ik niet, dat waren ironische aanhalingstekens. Met ironie kon je niet ironieloos genoeg omspringen heden ten dage. Maar 'het was dus wel zo': ik lag in het OLVG en keek tv. Zonder been, wachtend op een prothese (een klik-prothese die hij bij het Radboud in Nijmegen had besteld). Want 'wat was er ook al weer gebeurd' (oké: genoeg)? Niet veel dat ik me kon herinneren, maar ik moest een tijdje door het vrachtschip dat de Katalla midscheeps had geramd en tot zinken had gebracht door het IJ zijn meegesleurd, aangezien Tim (ook in het OLVG, maar geen tv, want in coma) een stuk touw aan mijn been had gebonden en de stootwil aan het andere eind verstrikt raakte in... nou ja, vul zelf maar aan. Gebruik je fantasie.
Ik had van het poot-afrukken weinig gevoeld. De artsen dachten dat ik vlak voor het afrukken een Grote Flauwte had gehad. De mens lijdt zeker niet het meest aan het lijden dat hij vreest, maar er zijn goede pijnstillers. Voordat ik bijkwam van mijn onvrijwillige onderwatersport was ik per helikopter naar het ziekenhuis overgebracht en volgespoten met morfine. Goed spul, morfine. Leuke verpleegster ook, laten we haar Rana noemen. Nee, laten we dat niet doen.
Enna toonde zich sportief. Daarom hield ik van haar (of had ik dat al gezegd)? Ze was niet zo gelukkig dat Doctor Proctors speelse zij het fatale behandeling van Stig de masochistische sterrenkundestudent op straat was komen te liggen (Het Parool was thans doende de hele kwestie nog eens op te rakelen), maar bij een fles Sancerre kon ze er ook wel weer om lachen. Een heel klein beetje: zo'n minieme lachkrul om haar lippen. Ze had een morbide gevoel voor humor, Enna. Ook daarom hield ik van haar. Misschien werd het tijd wat meer op haar instinct af te gaan.

Note to self: Mikkel met rust laten.

2 opmerkingen:

  1. De titel heb je zelf bedacht (of eigenlijk gejat): NIETS IS ECHT, ALLES IS TOEGESTAAN

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is een goeie.

    "Kill your darlings" is ook nog een optie.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn