Lunchen met een kater



De kater was er al, toen ik binnenkwam. Hij lag half in de vensterbank, half over ons vaste tafeltje. Eigenlijk zoals hij altijd ligt. Hij wil enerzijds niet te veel zonnewarmte missen, zeker niet in deze na-winter, maar aan de andere kant wel volop aan de conversatie mee kunnen doen. Hoewel, conversatie. Meestal luistert hij alleen. Met zijn ogen dicht. En voor die opstelling valt veel te zeggen.
'Leuk je weer te zien,' zei ik, terwijl ik mijn jasje uittrok en tegenover hem ging zitten, met mijn rug naar de muur. En ik meende het.
'Insgelijks,' zei de kater. 'Wat neem jij, ik neem de bagel met zalm.'
'En dan eet je zeker weer alleen de zalm van de bagel af?' kaatste ik terug, kribbiger dan ik had gewild.
'Wat zou het? Jij mag de avocado-schijfjes hebben, als je wilt.'
'Graag. Maar ik vind het zo decadent.'
'Als ik zo vrij mag zijn,' sprak de kater, terwijl hij een slokje van de mierzoete muntthee nam, die kennelijk al een tijdje voor hem op tafel had staan afkoelen, 'jij beschuldigt anderen wel erg makkelijk van decadentie en spilzucht, terwijl je zelf de decadentste persoon bent die ik ken.'
Er viel een korte stilte. Ik nam de Telegraaf erbij.
'Nou, gezellig hoor,' zei de kater, sarcastisch. 'Lunchen we een keer, gaat meneer de Telegraaf zitten lezen.'
'Je moet ergens de Telegraaf lezen, en dan kun je het maar beter hier doen. Geen zorgen, ik heb hem zo uit, dat is een van de kwaliteiten van de Telegraaf.'
De kater sloot zijn ogen. Hij spinde niet. 'Nou, kom maar op, wat lees je in de Telegraaf?'
Alsof het zo was afgesproken werd net op dat moment de bagel met zalm voor de kater neergezet. Uit solidariteit had ik ook een bagel met zalm besteld. Trouwens niet alleen uit solidariteit, ook uit nostalgie. Die bagel met zalm en cream cheese transporteert me, als is het maar voor even, terug naar New York.
'Ik lees hier een ronkend stuk over Willem Alexanders eerste vijf jaar als koning der Nederlanden.'
'En daar ga je dan natuurlijk weer cynisch commentaar op leveren,' zei de kater, met zijn ogen wijd open en zijn mond vol zalm.
'Hoeft niet. Er staat hier dat hij zijn belangrijkste bevoegdheid heeft ingeleverd.'
'Leest hij de drie prinsesjes niet meer voor?' De kater grijnsde.
'Wim heeft niets meer te schaften met de kabinetsformatie. Hij heeft alleen nog maar te schaften met premier Rutte, elke dinsdagmiddag om drie uur.'
'Wat een vreemd tijdstip. Te vroeg voor thee, te laat voor lunch.'
'Maar any time is the right time for –.'
'Zie je wel? Daar ga je weer.'