12. 'Ik heb zo mijn twijfels of jij klaar bent voor zoveel kwetsbaarheid.'


'Zo, lieve Radek, wil het een beetje lukken allemaal?' Roman, of eigenlijk Radek, schrok zich wezenloos toen hij in de spiegel ineens het snuitje van zijn gastvrouw ontdekte, dat, als ware het van een kangaroe, ineens vanachter zijn rug tevoorschijn sprong. 'Relax Radek, ik had dat pak al voor je uitgezocht. Dat is een pak dat Honza toch niet meer past. Maar lieve Radek, je snapt dat je je levensstijl drastisch moet aanpassen, wil je in dat pak Praag en de rest van de wereld te lijf gaan. Een wit linnen pak is wel wat anders dan die van oud zweet doortrokken lompen die je aanhad. Wit linnen wil zeggen: zo min mogelijk kreuken, en niet morsen. Een onkreukbaar, smetteloos bestaan, lieve Radek. En je hebt ook al geen vacht meer... Ik heb zo mijn twijfels of jij klaar bent voor zoveel kwetsbaarheid. Heb je al gegeten? Heb je de ontbijtstaven gevonden die ik voor je had klaargelegd? Neem er twee van, dan kun je er tot het middaguur tegenaan. En ik zal je een heel pak meegeven als proviand, dan hoef je de komende weken geen boodschappen te doen. Maar ik loop op de feiten vooruit. We moeten praten, lieve Radek. Over jou. Over Honza. En wat jij en Honza voor elkaar kunnen betekenen... Honza?' brulde ze door de intercom. 'Kom je naar boven? Radek is klaar voor je. Helemaal klaar. En als je het mij vraagt verheugt hij zich heel erg op de ontmoeting.'

7 opmerkingen:

Wat fijn dat jullie er zijn