1. Die Buchhandlung

Sinds veertig jaar runt de bijzonder opgeruimde Wolfgang Ludowitz de oudste, en dat moet hier meteen aan worden toegevoegd, enige Buchhandlung in Swakopmund, Nambibie. Boekverkopen is in deze contreien nog altijd meer missie dan commercie, hoewel Ludowitz ook weer niet vies is van geld. Hij wil graag werken, hard ook, en er navenant voor worden beloond, maar het is ook weer niet zo dat hij in zijn tot de nok toe gevulde en al even opgeruimde winkel aan de Witbooistraat droomt van bestsellers die hem schatrijk gaan maken. De hele idee van de Namibische bestseller heeft hij, Buchhandler Ludowitz, al vrij lang geleden, het moet mid jaren tachtig zijn geweest, verlaten. Dat was een bevrijding. Tegenwoordig is het vooral zijn vrouw Magdalena, die gefixeerd is op de inkomstenstroom, en met name hoe die de uitgavestroom nog ooit gaat overvleugelen. 'Wir koennen ja doch nicht vom Sand leben mein lieber Wolfie!' pleegt zij uit te roepen als Ludowitz in haar ogen al te veel onverkoopbare titels inslaat van o zo beminnelijke uitgevers, distributeurs, en, dit zou je een Namibische trend kunnen noemen, schrijvers zelf. Namibiers hebben er vele rechten bijgekregen in 1990, toen het land onafhankelijk werd, pleegt Magdalena Ludowitz voorts nog uit te roepen, maar het recht op retour in de boekhandel zat daar vooralsnog niet bij.

Gisteren moest dit blog noodgedwongen een dag overslaan door de grilligheid der Namibische internetverbindingen.

2 opmerkingen:

  1. De werkdag voelt incompleet zonder blogje alhier, als een dag zonder weer, als december zonder feestdagen.
    Afijn, het zij je vergeven, maar daarvoor komen alleen ernstige ziekten en grillige Namibische internetverbindingen in aanmerking.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. W., je vergevingsgezindheid staat je goed.

    Een dag zonder blog voelde voor mij als een amputatie.

    BeantwoordenVerwijderen

Wat fijn dat jullie er zijn