Een mens lult wat af op een dag


Het eerste gesprekje: op het schoolplein. Met de vader van een klasgenootje van zoonlief. Over of hij wel of niet. Hij komt moeilijk uit zijn woorden. Het is nog vroeg. Boven bij het lokaal nog een gesprekje met een andere vader over de zin en onzin van luizenzakken. We houden het kort.

Intake van nieuwe tortelduiven aan de Van Tuyll van Serooskerkenweg. Welke non-native Netherlander krijgt die straatnaam uit zijn strot? Er ligt een croissantje voor me. Ik praat teveel. Het verhaal van de vioolbouwer en de violiste: te mooi om hier te verklappen.

Inval bij de uitgever wegens inlevering ener manuscript, dat in welkome dankbaarheid in ontvangst wordt genomen. Praatje met redacteur/pusher op het achterplatje, onder het genot ener Camel. Heeft hij nog een Grøndahltje voor me? 'Je moet zijn vroegere werk hebben. Later krijgt hij dat zelfingenomen toontje. Maar zijn onlangs verschenen jeugdmemoires zijn weer wel goed.'

Langs bij het tijdschrift dat me inhuurde voor de spoedklus. Ik voel me allang geen Winston Wolf meer. De hoofdredacteur belooft mijn nota 'af te tikken'. Je gulp staat open, zeg ik, naar waarheid, er is te weinig plaats voor je mannelijkheid. 'Er is juist teveel plaats, en te weinig mannelijkheid.' Bij de uitgang stuit ik op de bevriende redactrice die me de klus had bezorgd. Ze straalt. Ze komt van een Joodse begrafenis. Haar ex moest een keppeltje op.

Nummertje 6. Hampe op 't Spui. Daar was ik al twintig jaar niet geweest. Verkoopt u ook muziekinstrumenten voor 10 maanden oude zuigelingen? 'Probeert u het eens bij Tinkerbel op de Nieuwe Spiegelgracht.'

Vertrouwd terrein. Zuslief op de Wallen. Als ik bovenkom staat het enorme kantoorraam zo ver open, dat ik meteen weer weg wil vliegen, maar ik heb mijn vleugels niet bij me. Teerbeminde met een boodschap aan de telefoon. Dat gesprek moet ook worden meegeteld. Ik spreek zus A. in haar hopelijk hermetisch afgesloten vergaderhok. 'Wat? Ping pong jij?' had een klant tegen haar gezegd. 'Maar ping pong is toch totáál niet sexy?'

Gesprek acht. Of negen. De dame van de chocolaterie/souvenirwinkel weet te vertellen dat Droste af wil van zijn Cacao, en dus van het Droste meisje, en –effect. 'Waanzin. Een of andere Duitse graaf die daar de scepter zwaait wil er een streep door zetten. Het doet me denken aan de Hopjes van Rademakers, die ook bijna dreigden te verdwijnen. Hopjes is een wereldproduct!'

# 10. @ Tinkerbel. De verkoper tijdens het inpakken van het muziekinstrument voor 10-maanden oude zuigelingen: 'Je vraagt je af hoelang die straat nog opgebroken blijft. Ik vind het niet erg, maar wel dat het zo inefficiënt gebeurt.'

't 11e. Vriendschappelijk diner. Uitgeluld, zou je zeggen. Maar nee. 'Kibbelen is heerlijk!' kraait de gastvrouw kibbelend met de -heer. Dat kan ik beamen. Ik hoor mezelf lullen: 'Weet je hoeveel gesprekjes ik vandaag heb gevoerd? Zal wel door de lente komen.' Waar vandaag overigens niet veel meer van over is.